Gwiazdy, marzenia i różne takie

Gwiazdy to najpiękniejsza rzecz na swiecie. Nie wiem dlaczego zaczęło mi to tak chodzić po głowie, moze dlatego, że piękną ostatnio pogodę mamy i gwiazdy wieczorem coraz jasniej swiecą, a moze dlatego, że w nocy widać ich było kilka przez moje okno i marzeń nasunęły mi mnóstwo oraz wspominek? A moze to po prostu wspomnienia? Nawet sen miałam pełen gwiazd...

Pare latek temu pojechałam na swoją pierwszą wycieczkę do Danii. No w sumie nie tyle wycieczkę, co odwiedzić przyjaciół, nie mniej jednak razem z jedną parką trochę zwiedzania zaliczylismy. Odwiedzilismy między innymi miejsce, w którym poczułam się tak romantycznie jak nigdy w życiu. Szkoda tylko, ze byłam tam sama ;) (bez pary znaczy ;) ). To było planetarium. Puscili nam tam jakis film przyrodniczy czy cos, nic ciekawego w sumie, ale był jeden taki moment, kiedy nagle zgasły wszystkie swiatła, a cała kopuła wypełniła się gwiazdami... zapanowała cisza, a ja nawet nie jestem w stanie powtórzyć, czy jakas muzyka grała w tle. Potem ktos zaczął cos gadać i zepsuł wszystko, ale ta jedna minuta... serce urosło mi do niebotycznych rozmiarów...

To wspomnienie nasuneło mi kilka marzeń - w wersji ja i gwiazdy. Planetarium to takie zamknięte miejsce, a efekt mimo wszystko jednak sztuczny. I tak sobie myslałam gdzie najbardziej chciałabym podziwiać gwiazdy. Najpiękniej chyba byłoby tak:

Przymykam oczy i czuję na twarzy leciutki powiew ciepłego, letniego wiatru. Przynosi zapach lisci, swiezej trawy i pięknego wieczoru nad wodą. Siedzę na zielonej polance, za mną las, obok mnie las - wiaterek szumi w starych drzewach, trącając delikatnie liscie. Niezmącona niczym cisza, gdzieniegdzie odezwie się jedynie spiew ptasi. Przede mną piękne jezioro okolone lasem. Woda migocze, delikatnie poruszana wiatrem, odbijając granat nieba i przepiękne swiatło miliona gwiazd nade mną. Patrzę przed siebie napajając się wszystkim dookoła. Czasem przymknę oczy, odgarnę niesforne kosmyki z twarzy, którymi wiaterek tak usilnie próbuje się bawić. Coraz więcej gwiazd ukazywać będzie swoje oblicze, tak na nieboskłonie, jak i w ciemnej tafli jeziora. Zaburzę ciszę sięgając ręką w bok, by przekonać siedzącego obok mnie kochanego kotka do mruczenia. Bo tak piękna chwila zasługuje na mruczenie...

Znam kilka jeziorek w lesie. Ale wszystkie są zamieszkane :/. Jesli chodzi o obcowanie z przyrodą samą, to zamiast jeziorka moze być rzeka :). Tylko nad rzeką w lesie trochę trudniej gwiazdy zobaczyć ;). Za to zdecydowanie nie może być morze. To nie to samo. Jakos morza mnie nie przekonują. Wolę jeziora i lasy. I góry. Kocham góry. Odkąd pamiętam zawsze marzyłam o tym, zeby któregos dnia mieć domek w górach. Taki malutki, przytulny. Drewniany, naturalnie, jak to na górski przystało. W górach tez pięknie mozna podziwiać gwiazdy. Tylko jeziorka są w dolinach ;). Ale za to taki widok z góry, na dolinę wypełnioną jeziorem, otoczoną lasem i górami skalistymi - cos cudownego. Szczególnie zimą. Z duzej wysokosci nie przeszkadzają nawet domki, wręcz przeciwnie. Swiatełka dodają tylko dolinie uroku. Tylko jakos tak nie przypominam sobie, zebym w górach widziała kiedykolwiek jakiegos kota... Nie mogę zyć bez kotka, no ale cóz, w takim razie najwyzej mój byłby pierwszy ;).